سیوان سعیدیان در کردستان ایران به دنیا آمد. او هجده سال به عنوان پناهنده در کردستان عراق و ترکیه زندگی کرد تا اینکه در سال 2018 به عنوان یک هنرمند شهر پناهنده به سوئد آمد. او یک هنرمند حرفه ای است و بیش از بیست سال است که در زمینه های مختلف هنری فعالیت می کند. سیوان کار خود را به عنوان یک نقاش آغاز کرد و چندین نمایشگاه در کشورهای مختلف برگزار کرده است. سیوان از سال 2004 روی احیای و بین المللی کردن پروژه سیب میخک که در کردستان و پانزده کشور مختلف اجرا شده است، کار کرده است.
از او مجموعه شعر و دو کتاب کودک با عنوان «پرچین» و «زبرا» به زبان های کردی، سوئدی و فارسی منتشر شده است. در سال 2024، او چگونه روباه باشیم را تکمیل خواهد کرد و در حال حاضر در حال تصویرسازی آن است. اولین رمان او بهانه ای برای ارسال مانیفست لعنتی به اعلیحضرت آماده چاپ است.
سوان همچنین یک فیلم کوتاه به نام «سیب» و یک مستند به نام «صاف مثل فلز» ساخته است. در سال های اخیر بیشتر به نویسندگی و مجسمه سازی پرداخته است. او چهار مجسمه بزرگ ساخت. مجسمه 10 متری انفال که نماد نسل کشی کردها است در اربیل کردستان قرار دارد. او در گاولی سوئد مجسمه فلزی به ارتفاع چهار متر به نام “من برای آزادی می خوانم” خلق کرد. مجسمه های ساخته شده از فلز ضایعات و مواد منفجره توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. او در حال حاضر در استکهلم سوئد زندگی می کند و در زمینه های مختلف هنری به فعالیت خود ادامه می دهد.